“Antybakteryjne właściwości miedzi znane są od tysięcy lat. W związku z tym, w okresie starożytnym,w Indiach, Grecji i Egipcie, miedź dzięki swoim właściwościom fizyko-chemicznym była stosowana w metaloterapii – alternatywnej metodzie leczenia i zapobiegania rozwojowi chorób poprzez kontakt miedzi z chorą częścią ciała. Na przykład Greccy żołnierze zdrapywali miedź ze swoich mieczy i przykładali ją na otwarte rany aby zapobiec infekcji. Aztekowie używali tlenku miedzi oraz malachitu do leczenia zmian skórnych. Amerykańscy pionierzy, zasiedlający nowe terytoria, umieszczali miedziane monety w beczkach na wodę aby odkazić wodę pitną (3). Egipcjanie do swoich zabiegów medycznych stosowali maści z domieszką miedzi aby zahamować rozwój infekcji. W Indiach stosowano naczynia do przechowywania żywności oraz naczynia do przechowywania wody wykonane ze stopów miedzi. Ponadto, uważano, że naczynia wykonane z tego materiału zapobiegają rozwojowi chorób (7). Co istotne, najstarszy zapis medyczny dotyczący zastosowania miedzi został zapisany w staroegipskim podręczniku medycznym – Smith Papirus około 2600 – 2200 roku p.n.e. Opisano w nim zastosowanie miedzi do odkażania ran klatki piersiowej i wody pitnej. Podsumowując, zastosowanie miedzi w medycynie stało się szeroko rozpowszechnione pod koniec IX wieku. Różne preparaty z zawartością miedzi były stosowane w przewlekłych stanach zapalnych, egzemach skórnych, w leczeniu gruźlicy, kiły, tocznia, nerwobólu twarzy (9).(…)”. Anna Kierzkowska, Zakład Bakteriologii i Zwalczania Skażeń Biologicznych, Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego – Państwowy.
(3) Borkow G, Gabbay J . Copper, an ancient remedy returning to fight microbial, fungal and viral infections. Current Chemical Biology 2009; 3: 272-8.
(7) https://www.antimicrobialcopper.org/sites/default/files/upload/media-library/files/pdfs/uk/articles/bbh-special-report-2012.pdf
(9) Grass G, Rensing C, Solioz M. Metallic Copper as an Antimicrobial Surface. Appl Environ Microbiol 2011; 77: 5.
