Badanie wody z naczynia miedzianego
Ostatnie badania pokazują, że woda pitna przechowywana w miedzianych butelkach jest bezpieczną i korzystną praktyką. W tym poście na blogu chcemy podsumować te badania i wyjaśnić, jakie korzyści przynosi używanie miedzianego naczynia na wodę. (Aktualizacja 2022)
Badania naukowe
Mimo iż koncepcja przechowywania wody w miedzianej butelce lub innym miedzianym naczyniu powstała już wieki temu i ma swoje korzenie w zasadach ajurwedy, praktyka ta zyskuje coraz większą uwagę naukowców. Woda pitna przechowywana w miedzianym naczyniu jest bezpieczną i korzystną praktyką zdrowotną, co w rzeczywistości potwierdziło kilka ostatnich badań. W tym wpisie podsumujemy wyniki trzech ostatnich badań naukowych, które dotyczą używania miedzianych naczyń na wodę, a także raport Światowej Organizacji Zdrowia.
Badanie wody a Journal of Health, Population and Nutrition
W jednym z ostatnich badań, opublikowanym w tym amerykańskim czasopiśmie, naukowcy sprawdzali wpływ przechowywania wody w miedzianym naczyniu na wodę pitną zanieczyszczoną mikrobiologicznie, w tym szkodliwymi bakteriami, takimi jak E. coli i salmonella. Naukowcy przechowywali wodę zanieczyszczoną tą bakterią w temperaturze pokojowej przez 16 godzin. Po 16-godzinach nie byli oni w stanie odzyskać żadnych bakterii z wody. Ponadto odkryli, że poziom pH wody wzrósł, co oznacza, że w naturalny sposób stała się ona bardziej zasadowa. A jak wykazały inne badania, naturalna woda alkaliczna ma również wiele korzyści zdrowotnych.
Co ważne, naukowcy ustalili również, że zawartość miedzi w wodzie była mniejsza niż 0,2 ppm (części na milion). A to stanowi ilość znacznie niższą niż dopuszczalny limit ustalony przez Światową Organizację Zdrowia („WHO”). Jak stwierdzono w badaniu, „bezpieczeństwo wyługowanej miedzi nie wydaje się stanowić problemu, ponieważ badania wykazały, że obecne wytyczne WHO wynoszące 2 mg Cu/l są bezpieczne”. Z kolei poziomy wchłonięte w badaniu mieściły się w dopuszczalnych granicach.
Badanie wody z naczynia miedzianego a raport WHO
W niedawnym raporcie WHO zatytułowanym “Wytyczne dotyczące jakości wody pitnej” określono górną granicę spożycia miedzi w wodzie. Jest to poziom 2,0 ppm (lub 2 mg na litr). Wartość ta jest znacznie wyższa niż ilość miedzi, którą znaleziono w wodzie przechowywanej przez noc w garnku miedzianym w ramach badania. Dowody te wskazują, że spożywanie zbyt dużej ilości miedzi poprzez picie wody przechowywanej w miedzianym naczyniu prawdopodobnie nie jest szkodliwe. Nawet jeżeli będziemy przechowywać tą wodę w miedzianym naczyniu przez noc lub nawet przez kilka dni. Niemniej jednak zalecamy używanie miedzianej butelki z wodą z umiarem i nie przechowywanie w niej tej samej wody dłużej niż 6 do 8 godzin.
Miedź a bakterie w wodzie
Niedawno naukowcy ponownie zbadali wpływ przechowywania wody w miedzianym garnku na wodę zanieczyszczoną bakteriami. W tym badaniu naukowcy inkubowali wodę z kolonią szkodliwych bakterii. Następnie przechowywali ją przez noc w temperaturze pokojowej zarówno w miedzianych garnkach, jak i szklanych butelkach. Rano bakterii nie dało się już odzyskać z wody przechowywanej w miedzianych naczyniach, chociaż udało się je odzyskać z wody przechowywanej w szklanych butelkach. Badanie wykazało, że woda przechowywana w miedzianych garnkach również stała się bardziej zasadowa.
Istotne jest również to, że podczas gdy woda przechowywana w miedzianych naczyniach wchłonęła część miedzi przez noc. To zawartość miedzi w wodzie wynosiła mniej niż 0,475 ppm, co mieści się w dopuszczalnych granicach do spożycia przez ludzi, a zatem jest bezpieczna do picia.
W jeszcze innym niedawnym badaniu naukowcy przechowywali wodę zanieczyszczoną bakteriami w różnych pojemnikach na wodę. W tym w miedzianych i srebrnych, aby określić ich skuteczność w usuwaniu zanieczyszczeń biologicznych z wody pitnej. Badanie wykazało, że miedziane naczynia miały znaczący wpływ hamujący na bakterie w wodzie już po kilku godzinach ekspozycji. Odkryto również, że pH wody wzrosło w zdrowym zakresie. W tym badaniu mierzono również co 2 godziny stężenie miedzi w wodzie, aby określić, czy woda pozostaje bezpieczna do spożycia. Chociaż naukowcy wykryli stopniowy wzrost ilości miedzi wchłanianej przez wodę, ustalili, że ilość ta nadal mieści się w dopuszczalnych granicach określonych przez WHO. I to nawet po kilku dniach przechowywania wody w miedzianym naczyniu.
Wnioski z tych i wielu innych badań potwierdzają to, co medycyna ajurwedy mówi nam od wieków: woda pitna przechowywana w miedzianym naczyniu może być bezpieczną i korzystną praktyką zdrowotną. Z niecierpliwością czekamy na więcej dowodów na poparcie stosowania miedzianych butelek na wodę, ponieważ praktyka ta zyskuje coraz większą uwagę społeczności naukowej.